بازخوانی نقادانة دیدگاه ارسطو دربارة ساختار هستی

ارسطو ساختاری را که برای عالم وجود معرفی می­کند بر پایة مفاهیم اوسیا، مادة نخستین، صورت، قوه، فعل و کمال استوار است. به رغم کوشش­هایی که او در معرفی اوسیا، به عنوان مسألة کانونی فلسفة اولی، به عمل آورد؛ این مفهوم در معرض ایراد و اشکال است؛ ارسطو گاهی صورت، و گاهی نیز تک فرد مرکب از ماده، صورت و اعراض را اوسیا خوانده و با این وجود، ماده را سبب و موجب فردیت موجودات طبیعی می­داند. هر یک از این سه باور ارسطو در معرض اشکال است. اما وی در امتداد تبیین تکوّن طبیعت و دگرگونی­های آن به اوسیای غیر متحرک نخستین رهنمون می­گردد و آن را فعلیت یا کمال محض معرفی می­کند. در این موضع نیز سخنان وی دستخوش نقصان است. این مقال برخی اشکالات در این زمینه را نشان می­دهد و در پایان به برخی عوامل نقصان آرای ارسطو اشاره می­کند.